Amor, ch’al cor gentil ratto s’apprende, | prese costui de la bella persona | che mi fu tolta; e ‘l modo ancor m’offende. | Amor, ch’a nullo amato amar perdona, | mi prese del costui piacer sì forte, | che, come vedi, ancor non m’abbandona. | Amor condusse noi ad una morte. | Caina attende…
↧